| Tez Türü | Doktora |
| Ülke | Türkiye |
| Kurum/Üniversite | Kafkas Üniversitesi |
| Enstitü | Sağlık Bilimleri Enstitüsü |
| Anabilimdalı | Parazitoloji Ana Bilim Dalı |
| Tez Onay Yılı | 2019 |
| Öğrenci Adı ve Soyadı | Neslihan ÖLMEZ |
| Tez Danışmanı | PROF. DR. BARIŞ SARI |
| Türkçe Özet | Sert keneler, tüm yeryüzünde görülebilen, insanlarda ve hayvanlarda parazitlenebilen zorunlu kan emici eklembacaklılardır. Bakteriyel, viral, protozoal ve diğer patojenleri iletme yetenekleri nedeniyle en önemli vektörler arasında yer almaktadırlar. Biyolojilerinin, ilettikleri patojenlerin araştırılmasının yanı sıra akarisit çalışmaları ve diğer kontrol önlemlerinin gelişimini içeren araştırmalar için, çok sayıda laboratuvar hayvanı kullanımını gerektirmektedir. Başarılı bir in-vitro besleme sistemi, laboratuvar hayvanı kullanımının sayısını azaltma potansiyeline sahiptir. Çok uzun zamandır farklı kene türleri için in-vitro besleme sistemleri geliştirilmeye çalışılmaktadır. Kenelerin in vitro beslenmesinde önemli gelişmeler kaydedilmiş, ancak bu konu laboratuvarlarda rutin kullanıma henüz girmemiştir. Birkaç önemli kene türü dışında diğer kene türleri in-vitro beslenmeye henüz adapte edilememiştir. Bu çalışmada, Dermacentor reticulatus (Fabricius, 1794) ve Hyalomma marginatum (Koch, 1844)'u in-vitro beslemek için önceden kullanılmış olan silikon membranlı yapay besleme sistemi uyarlanmıştır.Silikon membranlı besleme ünitesi, manuel olarak defibrine edilmiş sığır kanı ile farklı glikoz düzeyleri ve uyarıcılar kullanılarak oluşturuldu. Bunun için 121 tane D. reticulatus ve 106 tane H. marginatum erişkin dişi keneler kullanıldı. Aynı zamanda her iki kene türünün larva ve nimf formları beslenme amacıyla denemelere tabi tutuldu.Yapay beslemede kullanılan D. reticulatus kenelerinin tutunma oranı %42,14 (51/121), doyma oranı %86,27 (44/51) olarak belirlenirken, ağırlık ortalamaları 241,2 mg olarak ölçüldü. H. marginatum kenelerinin ise tutunma oranı %49,05 (52/106), doyma oranı %61,53 (32/52) olarak belirlenirken, ortalama ağırlıkları 302,2 mg olarak hesaplandı. Her iki kene türünün larva ve nimf formlarının silikon membranlı yapay besleme ünitesinde beslenmesi mümkün olmamıştır.Sonuç olarak, kenelerin in-vitro beslenmesi Türkiye'de ilk defa çalışılmış ve her iki kene türünün de erişkin formlarında, silikon membranlı yapay besleme ünitesinde başarılı olunmuştur. Aynı zamanda in-vitro besleme yöntemi H. marginatum türü için Dünya'da ilk, D. reticulatus türü için ise Türkiye'de ilk defa çalışılmış olup yapılacak olan in vitro besleme çalışmalarına öncü olacaktır. |
| İlgilizce Özet | Hard ticks are bloodsucking arthropod parasites of animals and humans, which are distributed all over the world. They are among the most important vectors due to their ability to transmit bacterial, viral, protozoan and other pathogens. The use of a large number of laboratory animals is generally required for the investigation of tick biology, for the investigation of the pathogens they transmit, as well as in studies on the development of acaricides and other control measures. A successful in-vitro feeding system has the potential to reduce the number of laboratory animals used. Artificial feeding systems for different tick species have long been under development, but despite progress and improvement, in-vitro feeding is not yet used routinely in laboratories. With the exception of several important tick species, most tick species have not yet been adapted to an in-vitro feeding system. In this study, a previously published silicone membrane artificial feeding system was adapted for the in-vitro feeding of the species Dermacentor reticulatus (Fabrius, 1794) and Hyalomma marginatum (Koch, 1844).The silicone membrane feeding unit was constructed with manually defibrinated bovine blood, using different glucose levels and stimulants. For this purpose, 121 D. reticulatus and 106 H. marginatum adult female ticks were used. The larval and nymph forms of both tick species were also included in the artificial feeding experiments.The attachment rate of the D. reticulatus ticks used in artificial feeding was 42,14% (51/121); their engorgement rate was 86,27% (44/51); and their mean weight was 241,2 mg. The attachment rate of H. marginatum ticks was 49,05% (52/106); their engorgement rate was 61,53% (32/52); and their mean weight was calculated as 302,2 mg. In contrast, it was not possible to feed the larvae or nymph forms of either tick species in the silicone membrane artificial feeding unit.In conclusion, in this study, research on the artificial feeding of ticks was performed for the first time in Turkey, and a silicone membrane artificial feeding system was used successfully with the adult form of both tick species. This method was used for the first time in the world for feeding H. marginatum, and for the first time in Turkey for feeding D. reticulatus. In the light of these findings, the current thesis is expected to stimulate further in-vitro tick feeding studies. |
