| Yazarlar |
Turgut Anuk
Kafkas Üniversitesi, Türkiye |
|
Savaş Öztürk
Kafkas Üniversitesi, Türkiye |
Prof. Dr. İsa ÖZAYDIN
Kafkas Üniversitesi, Türkiye |
|
Şahin Kahramanca
Türkiye |
|
Sadık Yayla
Kafkas Üniversitesi, Türkiye |
Prof. Dr. Özgür AKSOY
Kafkas Üniversitesi, Türkiye |
|
Zafer Okumuş
Atatürk Üniversitesi, Türkiye |
Doç. Dr. Uğur AYDIN
Kafkas Üniversitesi, Türkiye |
|
Bülent Çağlar Bilgin
Türkiye |
|
İbrahim Demirkan
Afyon Kocatepe Üniversitesi, Türkiye |
| Özet |
| İnce derili ve zayıf derialtı bağlantılı deney hayvanlarında oluşturulan eksizyonel yara modellerinde en önemli sorun iyileşme döneminde şekillenen yara kontraksiyonudur. Daha çok myofibroblastların neden olduğu bu durum yaranın erken kapanmasına ve yanıltıcı sonuçların ortaya çıkmasına neden olabilmektedir. Son zamanlarda, tam katmanlı eksizyonel yara modellerinde kontraksiyonu redükte etmek için çeşitli denemeler yapılmıştır. Bu çalışma ile yara kontraksiyonunun minimize edilmesine yönelik üç farklı fiksasyon yönteminin karşılaştırılması amaçlandı. Çalışma, non-diyabetik (Grup I, n=24) ve diyabetik (Grup II, n=24) olmak üzere 2 ana grupta yürütüldü. Her bir gruptaki hayvanlar 4 eşit alt gruba ayrılarak (Grup I-A, I-B, I-C, I-D; Grup II-A, II-B, II-C, II-D) hayvanların sırt bölgesinde 1.2x1.2 cm ölçülerinde tam katmanlı deri eksizyonu oluşturuldu. I-A ve II-A gruplarında herhangi bir fiksasyon uygulanmazken, I-B ve II-B gruplarında ayrı dikiş, I-C ve II-C gruplarında deri ve deri altı dokulardan birkaç noktadan geçecek şekilde her bir yara kenarına yerleştirilip sadece köşelerde düğümlenen dikiş, I-D ve II-D gruplarında ise polietilen bir fiksasyon materyalinin ayrı dikişlerle yara kenarına tespit edildiği fiksasyon modelleri oluşturuldu. Çalışmanın 3, 7, 14 ve 21. günlerinde yara bölgesinin dijital fotoğrafları alınarak yaraların küçülme oranları karşılaştırıldı ve kullanılan yöntemlerin kontraksiyonu engellemedeki etkinlikleri değerlendirildi. Fiksasyon sonrası yara alanları karşılaştırmalı olarak değerlendirildiğinde, uygulanan her üç fiksasyon yönteminin bütün aşamalarda kontrol gruplarına göre yara kontraksiyonunu engellemede etkili olduğu gözlendi. Ayrıca, tüm kontrol günlerinde ayrı dikiş (I-B, II-B) ve polietilen destekli ayrı dikiş (I-D, II-D) gruplarında, sadece köşelerde düğümlenen dikiş gruplarına göre kontraksiyonun daha fazla engellendiği de saptandı. Çalışmanın sonuçları, yara alanının küçülmesine dayalı deneysel çalışmalarda, biyolojik bir süreç olan yara kontraksiyonunun dikkate alınması ve yanıltıcı sonuçlardan kaçınmak için deney protokollerinin uygun bir fiksasyon eşliğinde yürütülmesi gerektiğini ortaya koymuştur. |
| Anahtar Kelimeler |
| Makale Türü | Özgün Makale |
| Makale Alt Türü | SSCI, AHCI, SCI, SCI-Exp dergilerinde yayımlanan tam makale |
| Dergi Adı | Kafkas Universitesi Veteriner Fakultesi Dergisi |
| Dergi ISSN | 1300-6045 |
| Dergi Tarandığı Indeksler | SCI-Expanded |
| Dergi Grubu | Q4 |
| Makale Dili | İngilizce |
| Basım Tarihi | 09-2016 |
| Cilt No | 22 |
| Sayı | 5 |
| Sayfalar | 647 / 651 |
| Doi Numarası | 10.9775/KVFD.2015.14837 |
| Makale Linki | http://vetdergi.kafkas.edu.tr/extdocs/2016_5_1/647-651.pdf |
| Atıf Sayıları | |
| TRDizin | 2 |
