| Yazarlar |
Doç. Dr. Arzu ŞEYDA GÜVEN
Kafkas Üniversitesi, Türkiye |
| Özet |
| Türkçenin tarihi boyunca kullanılan “gönül” sözcüğü, zaman zaman görülen dildeki yabancılaşma eğiliminin karşısında her dönemde durmuş ve kullanım değeri açısından değişmeyen bir gösterge olma özelliğini korumuştur. Dilsel göstergelerin değerleri, söz varlığı içerisinde tek başına olduğu kadar gerçekleştirilen bağdaştırmalar yoluyla da oluşmaktadır. Bu açıdan “gönül”, Türkçenin tarihi boyunca oluşturulmuş neredeyse her eserde özel bir gösterge olarak kullanılmış ve Türkçede her düzeyde karşımıza çıkan geniş bir kavram alanına sahip olmuştur. Bu çalışmada “gönül” sözcüğünün Türkçenin belli başlı eserlerinde hangi biçimlerde kullanıldığı tespit edilmeye çalışılmış ve bu örnekler üzerinden göstergenin kullanım değeri ele alınmıştır. Gönül sözcüğünün dilin söze dönüştüğü süreç içerisinde duygu ve çağrışım değeri üzerinde durulmuştur. Orhun Yazıtları, Dîvânu Lugâti’t-Türk, Kutadgu Bilig, Atebetü’l-Hakâyık, Divân-ı Hikmet, Dede Korkut Kitabı gibi temel eserlerin sözcük açısından değerlendirilmesinin yanı sıra Türkçe ile oluşturulmuş farklı söylemler üzerinden de sözcüğün kullanım biçimleri ortaya konulmaya çalışılmıştır. |
| Anahtar Kelimeler |
| Makale Türü | Özgün Makale |
| Makale Alt Türü | Ulusal alan endekslerinde (TR Dizin, ULAKBİM) yayımlanan tam makale |
| Dergi Adı | Journal of Turkish Research Institute |
| Dergi ISSN | 1300-9052 |
| Dergi Tarandığı Indeksler | TR DİZİN |
| Makale Dili | İngilizce |
| Basım Tarihi | 09-2018 |
| Sayı | 63 |
| Sayfalar | 227 / 242 |
| Doi Numarası | 10.14222/Turkiyat3900 |
| Makale Linki | http://www.turkiyatjournal.com/DergiTamDetay.aspx?ID=3900 |
| Atıf Sayıları | |
| TRDizin | 1 |
