| Yazarlar |
Hayati Aygün
Türkiye |
Prof. Dr. Engin KILIÇ
Kafkas Üniversitesi, Türkiye |
|
Ürfettin Hüseyinoğlu
Kafkas Üniversitesi, Türkiye |
Prof. Dr. İsa ÖZAYDIN
Kafkas Üniversitesi, Türkiye |
Prof. Dr. Celal Şahin ERMUTLU
Kafkas Üniversitesi, Türkiye |
|
Akgün Alsaran
Atatürk Üniversitesi, Türkiye |
|
Onur Hapa
Dokuz Eylül Üniversitesi, Türkiye |
|
Kenan Koca
Türkiye |
|
Mahmut Sözmen
Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Türkiye |
|
Şevval Sinem Kol
Türkiye |
|
Eren Tekeler
Türkiye |
|
Halil Hilmi Namlı
Türkiye |
| Özet |
| Bu çalışmayla eklemleri immobilize etme gereği olmadan ve tendon bütünlüğü mümkün olduğunca korunarak aşil tendon rüptürlerinin onarılması ve diğer tekniklerde bildirilen komplikasyonların önemli bir bölümünün önlenmesi amaçlandı. Bunun için günümüzde en sık kullanılan Krackow, Modifiye Kessler ve Bunnell sütür tekniklerinin uygulandığı üç ayrı kontrol grubu ve geliştirilen tekniğe ait sonuçlar biyomekanik objektif kriterlere göre karşılaştırılması yapıldı. Demonstrasyon olgularından elde edilen çekme deneylerinin sonuçları dikkate alınarak her grupta 6 denek olacak şekilde 4 ayrı grup oluşturuldu. Operasyonlar xylazine hydroklorür (Rompun 2% -Bayer) sedasyonunu izleyerek bupivacain HCI ( Marcaine 0,05- Eczacıbaşı) ile elde edilen spinal anestezi altında gerçekleştirildi. I. Grupta üzerinde delikler açılarak önceden hazırlanan fleksibl polyetilen materyalden hazırlanmış implant kullanıldı. II. grupta Krackow, III. grupta Modifiye Kessler, IV. grupta ise Bunnell dikiş teknikleri uygulanarak rüptür onarıldı. Denekler postoperatif 6.haftada overdose sodium penthobarbital (50 mg/kg) kullanılarak ötenazi edildi. Histopatolojik açıdan gruplar arasında önemli bir fark saptanamazken, biyomekanik test sonuçları dikkate alındığında geliştirilen tekniğe göre hem tendonun maksimum dayanacağı yük hem de uzama miktarı literatürdeki bütün tekniklere göre oldukça yüksek bulundu. Bu sonuç geliştirilen tekniğin maksimum dayanım sınırından sonra bile belirli bir süre daha yük taşımaya devam ettiğini göstermektedir. Buradan elde edilen sonuçlardan aynı tekniğin insan modellerinde de uygulanabileceği kanısına varılırken, tekniğin insan modellerinde başarılı olması durumunda bu alanda çok önemli bir ortopedik problemin sorunsuz bir şekilde çözüme kavuşturulabileceği söylenebilir. |
| Anahtar Kelimeler |
| Makale Türü | Özgün Makale |
| Makale Alt Türü | SSCI, AHCI, SCI, SCI-Exp dergilerinde yayımlanan tam makale |
| Dergi Adı | Kafkas Universitesi Veteriner Fakultesi Dergisi |
| Dergi ISSN | 1300-6045 |
| Dergi Tarandığı Indeksler | SCI-Expanded |
| Makale Dili | İngilizce |
| Basım Tarihi | 10-2010 |
| Cilt No | 16 |
| Sayı | 5 |
| Sayfalar | 777 / 782 |
| Doi Numarası | 10.9775/kvfd.2010.1546 |
| Makale Linki | http://vetdergi.kafkas.edu.tr/extdocs/2010_5/777_782.pdf |
| Atıf Sayıları | |
| TRDizin | 2 |
